Schematy podatkowe

Schematy podatkowe – zmiana sposobu definiowania jednorazowej wartości transakcji

Z przepisów wynika, że schematem podatkowym jest uzgodnienie, które w odniesieniu do kwalifikowanego korzystającego spełnia kryterium głównej korzyści oraz posiada ogólna cechę rozpoznawczą, posiada szczególną lub inną szczególną cechę rozpoznawczą. Przez uzgodnienie należy rozumieć m.in. transakcję. Sam obowiązek raportowania schematów podatkowych uzależniony jest od wielu czynników. Wśród nich należy wskazać uzgodnienie spełniające definicję schematu podatkowego w odniesieniu do rzeczy lub praw o wartości rynkowej wyższej niż równowartość 2,5 mln euro. Przypomnieć należy, że realizacja uzgodnienia o wartości przekraczającej 2,5 mln euro automatycznie oznacza spełnienie kryterium kwalifikowanego korzystającego. W konsekwencji podmioty, które taką transakcję zrealizowały w 2019 roku, a w których obroty nie przekroczyły równowartości 10 mln euro będą miały obowiązek zbadania czy dana transakcja nie jest schematem podatkowym rodzącym obowiązek raportowania Okazuje się jednak, że definicja wartości rodzić może wiele wątpliwości.

Wartość transakcji zdecyduje o obowiązku raportowania

Analizując powyższe, należy stwierdzić, że istotna jest kwestia prawidłowego ustalenia wartości transakcji. Odpowiedź na pytanie, w jaki sposób rozumieć jej jednorazową wartość, wskazał szef Krajowej Administracji Skarbowej m.in. w dwóch interpretacjach zmieniających z 9 grudnia 2019 roku (sygn. DPP13.8221.195.2017.CPIJ i DPP13.8221.198.2017.CPIJ).

Interpretacje te dotyczyły płatności gotówkowych, ale od 1 stycznia 2020 roku nabrały aktualności także w kontekście raportowania schematów podatkowych oraz tzw. „białej listy” i MPP (split payment).

Umowa ramowa a jednorazowa wartość transakcji

Podatnicy w przypadku transakcji transgranicznych oraz krajowych muszą zrewidować sposób określania wartości transakcji, o ile realizowane są na podstawie tzw. umowy ramowej. Obecnie organy podatkowe stoją na stanowisku, że przez jednorazową wartość transakcji należy rozumieć ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań określonych w umowie zawartej między przedsiębiorcami bądź stanowiącej sumę płatności wynikających z zawartej umowy.

Przykładowo nie ma znaczenia fakt, że umowa nie będzie zawierała danych pozwalających ustalić jej wartość. Nie będzie też istotne, czy została zawarta na czas określony czy nieokreślony. W przypadku umowy na czas nieokreślony należy bowiem zsumować wszystkie płatności należne w danym okresie rozliczeniowym (dla CIT czy PIT będzie to okres jednego roku). Przy czym nie ma znaczenia, że przykładowo dostawy będą fakturowane odrębnie i będą to dwie dostawy w roku albo jedna i więcej miesięcznie.

Jednorazowa wartość transakcji za cały okres rozliczeniowy przy umowie na czas nieokreślony

W zaprezentowanej powyżej interpretacji pojęcia „jednorazowa wartość transakcji” pojawia się groźna pułapka dla przedsiębiorców. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy do tej pory interpretowali ten termin jako kwotę jednorazowo wpisaną na fakturze, a nie sumę wszystkich płatności z całego okresu obowiązywania umowy a w szczególności dla potrzeb MDR w odniesieniu do podatków dochodowych, z danego roku rozliczeniowego. Może się bowiem okazać, że żadna z faktur nie przekracza wskazanej kwoty 2,5 mln euro, która w przypadku uzgodnienia będącego schematem podatkowym rodzi obowiązek jego raportowania. Jednak zsumowane faktury z określonego okresu rozliczeniowego będą już przewyższać wskazaną wartość. Oznacza to, że na zaskoczonym podatniku, którego obroty nie przekroczyły 10 mln euro i nie powiązanym z takim podmiotem ciążyć będzie obowiązek sprawozdawczy względem urzędu skarbowego. Podobna sytuacja, oznaczająca weryfikację wartości jednorazowej transakcji, powstanie w przypadku identyfikowania tzw. innej szczególnej cechy rozpoznawczej wskazanej w art. 86a §1 lit a) lub b) lub c) lub d), które to cechy bazują na kryterium wartościowym w odniesieniu do kwalifikacji uzgodnienia, jako objętego obowiązkiem raportowania schematu podatkowego.

Odpowiedzialność za omyłkowe zaniechanie obowiązku raportowania schematów podatkowych

W celu uniknięcia odpowiedzialności karno-skarbowej przedsiębiorcy i członkowie zarządów firm powinni rzetelnie weryfikować, czy uzgodnienia będące schematami podatkowymi rodzą obowiązek ich raportowania. Ustawa jasno wskazuje, że to właśnie te osoby są zobowiązane do podpisania informacji MDR-3. Należy podkreślić, że przepisy nie przewidują możliwości ustanowienia w tym zakresie pełnomocnictwa.

Uniknięcie sankcji za tego typu pomyłkę będzie możliwe tylko poprzez złożenie czynnego żalu, zanim organ podatkowy udokumentuje przewinienie. Biorąc pod uwagę mnogość obowiązków sprawozdawczych ciążących na firmach, fiskus może pozyskać informacje na temat uzgodnienia – w tym: dane identyfikacyjne stron, wiążące strony umowy oraz wartość i terminy poszczególnych płatności.

Poprawność procesów pozwoli uniknąć kary

Przedsiębiorcy i członkowie zarządów mogą bez problemu uniknąć kary, o ile dokładnie przeanalizują wszystkie uzgodnienia, klasyfikując je na te, które spełniają kryteria schematu podatkowego oraz pozostałe. Następnie konieczna będzie weryfikacja obowiązku raportowania schematu podatkowego, gdyż ten zależeć będzie od dodatkowych czynników. Odpowiednie procedury w firmie, a także ciągła analiza zmieniających się interpretacji prawa podatkowego czy wydawanych objaśnień to podstawa poprawnego wypełniania obowiązków sprawozdawczych. Tylko unikanie błędów w tym zakresie da podatnikowi pełne poczucie bezpieczeństwa, chociaż w przypadku pomyłek możliwe jest skorzystanie z możliwości złożenia czynnego żalu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *