1 lipca weszła w życie zmiana rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług. Intencją ustawodawcy było wyjaśnienie pewnych wątpliwości interpretacyjnych, które powstały w ostatnim czasie na gruncie JPK_VAT, a także wprowadzenie zmian związanych z tak zwanym unijnym pakietem VAT e-commerce. Modyfikacji jest dużo, dlatego przedsiębiorcy powinni starannie je przeanalizować.
Najważniejsze zmiany w odniesieniu do faktur uproszczonych
Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT – w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro (o ile wartość określona jest w euro) wystawiana faktura VAT nie musi zawierać pięciu elementów, jeżeli tylko zawiera dane pozwalające określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek podatku.
Oznacza to, że faktura nie musi uwzględniać:
- imienia i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz jego adresu;
- miary i ilości (liczby) dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług;
- ceny jednostkowej towaru lub usługi bez kwoty podatku (ceny jednostkowej netto);
- wartości dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartości sprzedaży netto);
- kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.
Taka faktura nazywana jest fakturą uproszczoną. Zmiany w zakresie JPK_VAT spowodują, że tego typu faktury będzie można wykazać zbiorczo. Podobnie zresztą jak faktury dokumentujące przejazd autostradą płatną lub przejazd na dowolną odległość, wystawionych w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób:
- kolejami normalnotorowymi;
- taborem samochodowym;
- statkami pełnomorskimi;
- środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej i promami;
- samolotami i śmigłowcami.
Uproszczenia w obowiązku oznaczania kodów GTU
Wiele trudności nastręczały przedsiębiorcom również oznaczenia niektórych grup towarów i usług (GTU) oraz procedur specjalnych.
Od 1 października 2020 r. na przedsiębiorcach spoczywa obowiązek uwzględniania kodu GTU w wystawianych fakturach. Powinność ta dotyczy oczywiście tak zwanych vatowców. W całej obowiązującej klasyfikacji można wyróżnić 13 kodów. Opatrzone nimi są grupy towarów i usług z branż szczególnie narażonych na nadużycia podatkowe.
Przykładowe oznaczenia GTU:
- GTU 1 – sprzedaż alkoholu;
- GTU 7 – sprzedaż pojazdów i części;
- GTU 11 – usługi w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych.
Oznaczenia GTU nie dotyczą przy tym wyłącznie standardowych faktur VAT. Należy je uwzględnić również w fakturach wystawianych do paragonu.
Praktyka pokazała, że przedsiębiorcy niejednokrotnie mylą się przy wskazywaniu właściwych kodów GTU, dlatego postanowiono je doprecyzować. W celu wyeliminowania różnic pomiędzy strukturą JPK_VAT z deklaracją, a wskazanymi w rozporządzeniu oznaczeniami, zmieniono sposób ich określania z oznaczeń typu od „01″ do „13″ na „GTU_01″ do „GTU_13″. Dodatkowo, doprecyzowano także zapisy wskazując odniesienie do kodów CN wg Nomenklatury scalonej (CN 2020) lub z powołaniem się na klasyfikację PKWiU 2015.
Modyfikacja oznaczeń w innych dokumentach
Nowelizacja rozporządzenia wprowadziła też inne zmiany, związane z oznaczeniami dokumentów księgowych. Wyłączono chociażby stosowanie oznaczeń GTU do dokumentów „RO” i „WEW”.
Aby uprościć obowiązki ewidencyjne zlikwidowano również obowiązek wskazywania symboli procedur w odniesieniu do dokumentów zbiorczych, zawierających sprzedaż z kas rejestrujących „RO”. Zrezygnowano także ze stosowania oznaczenia „TP” w przypadku dostaw towarów oraz świadczenia usług, gdy powiązania między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego i ich związkami. W kontekście dokumentów celnych doprecyzowano natomiast, że imię i nazwisko lub nazwę nadawcy lub eksportera podaje się w przypadku zgłoszenia celnego, rozliczenia zamknięcia lub decyzji, a nie deklaracji importowej, która takich danych nie zawiera.
Odpowiedź na problemy i potrzeby przedsiębiorców
Istotną modyfikacją jest też zmiana w zakresie możliwości wykazywania w ewidencji zmniejszenia podatku naliczonego, wskazanego w art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, dokumentem „WEW”. Chodzi o sytuacje, w których nabywca nie otrzymał faktury korygującej, dokumentującej dane zdarzenie do dnia przesłania ewidencji.
W odpowiedzi na liczne zgłoszenia co do oznaczania transakcji obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności w ewidencji sprzedaży, resort finansów zdecydował się natomiast na wyłącznie z deklaracji JPK_VAT oznaczenia „MPP” w ewidencji, zarówno po stronie sprzedaży, jak i zakupu. Zastąpiono również oznaczenia „SW” i „EE”, dotyczące wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość oraz świadczenia pewnych usług, jednym wspólnym oznaczeniem „WSTO_EE”.
Ostatecznie wprowadzono oznaczenia „IED” (Interfejs Elektroniczny Dostawca), które ma na celu monitorowanie dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy o VAT, dokonanych przez podatnika ułatwiającego te dostawy, który jednocześnie nie korzysta z procedury szczególnej.
Dwa dodatkowe obowiązki w JPK_VAT
Obok wszystkich uproszczeń i ograniczeń deklaracji VAT nowelizacja wchodząca w życie 1 lipca 2021 r. wprowadziła dwa dodatkowe obowiązki:
- wymagane są dodatkowe informacje o charakterze doprecyzowującym, dotyczące korekt, dokonanych zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy o VAT oraz obowiązek wykazania w ewidencji daty upływu terminu płatności lub daty dokonania zapłaty;
- wprowadzono dodatkowy obowiązek prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109b ustawy VAT (Ewidencja czynności prowadzona przez operatora interfejsu elektronicznego].